| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 31 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 |
| 07 | 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 |
I po co niby mialoby byc dobrze? Po co mialoby mi sie spokojnie zyc???
Przeciez latwiej pod gorke i z przebojami!!!
Nie mam koncepcji na notke napisze tylko :praca - brak, chlopak - wkurzanie i docieranie i szarpanie nerwow
A ogolnie wszystko beeeee.
Wrzucam lues,telefon mnie troche uspokoil, dal impuls do tego by choc na moment, chwil kilkanascie miec podejscie takie luzackie,i z tego co wiem to takie cos powoduje wtedy reakcje " hallo , co sie dzieje ??? " i wtedy mnie to bawi a ogolnie to wszystko raczej wyolbrzymilam -->bo za bardzo sie tym wszystkim przejmuje i przypisuje cos czego nie ma.
Dlatego od dzisiaj STOP!!!!
Wlasnie wczoraj milo spedzone popoludnie i wieczor zakonczyly sie nieprzyjemnie.Zaczela sie "spowiedz" i posrod milych slow uslyszalam,ze "bylabym doskonala kandydatka na zone,ze jest cacy tylko,ze on sie boi do mnie przywiazac,ze boi sie,ze mnie straci i nie wie co ma zrobic...,chcialby sie ustatkowac,tylko ta moja choroba..."- moze to nie tak brzmialo ale ja jakos tak to odebralam.
I czy to moja wina,ze choruje,ze mam taka niepowtarzalna chorobe,ze powiedzialam o niej????
ZABOLALO!!!!
Czeka mnie teraz okres troszke nerwowy.Niebawem konczy sie okres obowiazywania mej umowy,podanie u kierownika zlozone i teraz nerwowe oczekiwanie co ze mna dalej??
Wiem,ze nie chcialabym sie z ta firma wiazac do konca mego zycia - jednak na tym etapie zycia byloby to dobre.
Nie potrafie sobie wyobrazic codziennego siedzenia od rana do wieczora w domu!!!!To chyba bylby dla mnie jakis koszmar.Tak sobie mysle,ze gdyby tak sie stalo to pewnie probowalabym dziennie cos zaczac- moze jakis drugi kierunek a moze jakis kurs??
Naprawde nie wyobrazam sobie tego.Uczucie to poteguja jeszcze moje dziwne odczucia i przeczucia co do wiadomej osoby!!!
Mam wrazenie,ze praca zaczyna bic mu na "dekiel"- w ciagu dwoch tygodni ( z jego wypowiedzi) tak sie wyrobil i tak sie zmienia,ze jeszcze troche a okaze sie,ze mam do czynienia z macho i misterem.
"....Muszę to przetrwać, przeczekać,przeczekać trzeba mi a jutro znowu pójdziemy nad rzekę..."
Naprawde zastanawiam sie ile jeszcze bede w stanie byc tolerancyjna, mowic ok nie ma sprawy jesli trzeba to jedz,idz,...a ja poczekam ,spotkamy sie innym razem , itd,itp.
Przeciez skoro ma sie 28 lat to chyba najwyzsza pora przeciac pepowine albo przynajmniej porzadnie ja zluzowac!!!
Dodaj mi sil,zebym nie wypalila mu tym w twarz na kolejnym( o ile bedzie) spotkaniu albo daj mi sil zebym przestala sie przejmowac,zebym potrafila potraktowac go odpowiednio.